Sneeuw, stoom en stank

We hadden vannacht geslapen op een camping midden in Tongariro National Parc. Ideaal, behalve dat het een mooie camping was hoefden we nu ook niet eerst een stuk te rijden om te kunnen wandelen. 

Ik had een leuke wandeling gezien die startte op één van de drie vulkanen en waarbij je dan uitzicht had over de andere twee, waaronder “Mount Doom”. 
We gingen Mount Ruapehu op. Deze berg heeft ook veel skigebieden. Ook waar wij gingen starten.
Eerst een lekker kronkelweggetje naar boven, met prachtige uitzichten. Sander manoeuvreerde de camper er soepeltjes doorheen en snel waren we boven. 
 Het was behoorlijk druk daarboven. Veel mensen klosten naar boven met hun skischoenen, op naar de lift. Cas was helemaal enthousiast, “allemaal mensen!”. 

Het was een beetje onduidelijk waar onze wandeling nou precies begon dus Sander ging het vragen. Er werd gewezen naar twee vlaggetjes waarop stond “danger”. “Kunnen we er wel naar toe?”, vroeg Sander. “Ja hoor, wel zorgen voor goede schoenen en als er wat gebeurde moesten we het alarmnummer bellen. Oké… dat stelde gerust, maar niet heus. 
Maar we konden natuurlijk altijd proberen en als het niet veilig meer voelde weer omdraaien. Dus wij de skilift voorbij gelopen en naar boven. Het ging eigenlijk heel prima, alleen boven moest je gewoon niet te ver doorlopen. 

Cas stapte vrolijk mee. We hadden hem verteld dat we naar de vlaggen gingen. Duidelijk doel, door de sneeuw, dat beviel hem wel! 
Het was geen reuze wandeling maar het uitzicht was fenomenaal! Voor ons een diepe klif en uitzicht over de twee verder gelegen vulkanen. Achter ons, doordat het zo helder was, uitzicht op een vulkaan die helemaal aan de westkust ligt. We zaten midden op het eiland dus dat is echt wel een eindje weg. De witte punt stak mooi af tegen de blauwe hemel. 

Eenmaal weer beneden nog wat gedronken tussen alle wintersporters en toen begon de rit naar beneden en door het park. Het is echt schitterend en ook heel bijzonder. Zo’n totaal ander landschap ineens. Je moet je voorstellen dat het Noordereiland voornamelijk bestaat uit glooiende bergen met gras en wat bos. En dan ineens, alsof iemand een stuk eruit heeft geknipt en er een lap totaal andere stof tussen heeft genaaid, liggen deze vulkanen en het park er omheen er. Andere begroeiing, rotsen, besneeuwde bergtoppen. Het ene uitzicht is nog mooier dan het andere. 

Helaas kunnen we niet eeuwig hier blijven en we willen nog meer zien, dus we gingen weer door. De dame en heer lagen lekker te pitten achterin. Eerst langs Lake Taupo, een gigantisch kratermeer naar Taupo, waar we boodschappen hebben gedaan. Daarna naar Rotorua. 

Halverwege zagen we ineens bordjes van Thermal Wonderland. Dat had ik voor morgen bedacht, denkend dat het in Rotorua lag. Het lag er dus een stuk voor. 

Het was pas 15u dus we besloten vandaag maar te gaan. Tickets gekocht en naar binnen. Het stonk er wel aardig, de geur van zwavel, sterk lijkend op rotte eieren. Sander liep al te geinen dat ze wel slim waren hier. Een stinkend gebied waarvan iemand bedacht: kom we zetten er een hek omheen en vragen mensen er geld voor om te komen. En dan komen ze ook nog, met een big smile. 

Er was natuurlijk meer dan die geur. Het is een heel mooi en tegelijkertijd bizar gebied. Alles rookt, stoomt en borrelt. Rotsen hebben de meest vreemde kleuren. Heel het park heeft bruggen, trappen en verhoogde paden. Waar wij bij de tigste trap denken, pffff, werd door Cas iedere trap met open armen ontvangen. Ondanks zijn wandeling vanmorgen heeft hij hier ook alles gelopen. 

Wat later dan gepland kwamen we aan op de camping. Onderweg stoomde het nog flink. Heel apart. Je rijdt door de weilanden en dan zie je allerlei stoomwolken naar boven komen. En een aantal meter daarnaast staat dan een huis. 

De camping is wel heel chill.  Ze hebben namelijk mineral hot pools. Daar hebben Cas en ik vanavond nog heerlijk in gebadderd. Lekker warm! 

Een goed gevuld dagje dus! Nu nog even een programma voor morgen verzinnen.